The Practice Room

Έχουν συμπληρωθεί επίσημα δύο δεκαετίες από την εποχή που άνθησαν τα fighting games, από τις αρχές δηλαδή τις δεκαετίας του ‘90 μέχρι και σήμερα. Όσοι έζησαν το ξεκίνημα αυτό, φέρνουν με δέος στο μυαλό τους τις αναρίθμητες ώρες (και κέρματα!) που ξόδεψαν παίζοντας παιχνίδια όπως το Street Fighter II, το Art of Fighting, το King of Fighters. Τότε, ο μοναδικός τρόπος για να μάθεις το παιχνίδι και τα “μυστικά” του ήταν καθαρά από την εμπειρία των versus και ορισμένες φορές, αν ήσουν τυχερός, με την βοήθεια κάποιου μέντορα που ήξερε τις κινήσεις (δηλαδή κάποιου που είχε λιώσει ήδη πολύ περισσότερο από εσένα..) και ταυτόχρονα δεν είχε το παραδοσιακό κόμπλεξ του ”μάγκα-παρτάκια” για να τις μοιραστεί. Δεν υπήρχαν κονσόλες, δεν υπήρχε practice room. Έβλεπες, μάθαινες και εφάρμοζες πάνω στον αγώνα.

Ακόμα και στις πρώτες μεταφορές των παιχνιδιών στις κονσόλες, η ιδέα του practice room δεν είχε ακόμα εμφανιστεί. Τα Street Fighter II και Super Street Fighter II στα Snes και Megadrive είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, το Street Fighter Alpha στο PSOne είναι το πρώτο της σειράς SF που ενσωματώνει training mode, ενώ αντίστοιχα για την σειρά των King of Fighters, στο KOF ‘97 εμφανίζεται το πρώτο practice mode για τις εκδόσεις των Saturn και Playstation και στο KOF ‘98 μόλις για την κονσόλα Neo Geo. Από τότε λοιπόν παραδοσιακά κάθε decent fighting game που κυκλοφορεί διαθέτει και ένα «δωμάτιο εξάσκησης». Αυτό λοιπόν το «δωμάτιο» είναι το μέρος που ξεκινάμε (ή θα έπρεπε να ξεκινάμε πλέον) για να χτίσουμε το οικοδόμημα του fighting προφίλ μας.

Η μορφή των training rooms όπως είναι λογικό εξελίχθηκε, όπως εξελίχθηκαν οι απαιτήσεις αλλά και το επίπεδο των fighting games, από το λιτό περιβάλλον ενός απλού standing training dummy, με infinite life/super bars και χρόνου, σε ένα χώρο που μπορούμε πλέον να κάνουμε record το dummy μας και να βλέπουμε τα διάφορα inputs που δίνουμε στο pad ή το stick μας.

Μπορεί όμως να γίνει καλύτερο;
Φυσικά.

Για παράδειγμα τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν αντί για record μπορούσαμε να “προγραμματίσουμε”, το dummy μας και να δημιουργήσουμε έτσι ένα σύνολο καταστάσεων που θα εξομοίωναν ακόμα περισσότερο συνθήκες πραγματικού αγώνα. Ένα χαρακτηριστικό δικό μου παράδειγμα είναι το practice των Genei Jin Block Strings του Yun στο Street Fighter III - 3rd Strike που οδηγούν σε Universal Overhead (overhead κίνηση κοινή για όλους τους χαρακτήρες, που πραγματοποιείται με το πάτημα των δύο μεσαίων επιθέσεων ταυτόχρονα) και στη συνέχεια σε Genei Jin combo. Αν θέσω λοιπόν το training dummy σε all guard mode για να ξεκινήσω τα “block” strings τότε προφανώς δεν μπορώ να υλοποιήσω το σενάριο. Αν πάλι θέσω το crouching dummy να κάνει auto guard και κάνω κάποια κίνηση, έστω κάτω μικρή κλωτσιά και στη συνέχεια περιμένω ελάχιστα ώστε να μην γίνει combo η επόμενη κίνηση και έτσι το dummy να μπει σε blocking state, τότε δυστυχώς όπως κάνω τα block strings το dummy αν και crouching θα σηκωθεί για να μπλοκάρει την UOH αφού είναι σε auto guard. Άρα, I need a sparring partner (πράγμα όχι πάντα εφικτό) or better programming for my training room.

"Music for your ears."

Την εποχή του Dreamcast, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες κάποιες “μη επίσημες” εκδόσεις των Marvel Vs Capcom 2 και Capcom Vs SNK 2, οι οποίες είχαν custom soundtracks και μάλιστα ακόμα υπάρχουν άρθρα για το πώς να φτιάξεις μόνος σου μια έκδοση του παιχνιδιού με μουσική της δική σου επιλογής. Στις κονσόλες τελευταίας γενιάς, έχει κανείς την δυνατότητα να εκτελεί στο background μουσική που έχει αποθηκεύσει στην κονσόλα του και ταυτόχρονα να παίζει το παιχνίδι που θέλει χαμηλώνοντας την background music και αφήνοντας τα εφέ (ή σε ορισμένες περιπτώσεις όπως και στο SSf4, η λειτουργία εκτελείται αυτόματα από το PS3 όταν ενεργοποιήσουμε κάποιο αποθηκευμένο Playlist). Either way, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να κάνουμε ακόμα πιο οικείο σε εμάς και πιο άνετο το training room.
Είναι βασικό να έχουμε ένα χαλαρό, σύμφωνα με τα δικά μας πρότυπα, περιβάλλον τις ώρες που θα περάσουμε κάνοντας training είτε αυτό σημαίνει ακούγοντας Rotting Christ, είτε Ψαλμωδίες της Μεγάλης Εβδομάδας... Your choice.

So… how do YOU practice?

Διάβασα κάποτε στο site του Justin Wong  σε ένα Q&A, να τον ρωτάνε με πιο τρόπο κάνει practice τα combo του. Η απάντησή του ήταν : “τα κάνω 100 φορές”.. Θα συμφωνήσω κατά ένα μέρος. Ναι, χρειάζεται σίγουρα αρκετή επανάληψη για να μάθεις τα combo σου (θα επεκταθώ για την θεωρία και τις τεχνικές πίσω από τα combo σε επόμενο άρθρο) αλλά σίγουρα μπορείς να το κάνεις τελικά 50 φορές, αν για κάθε φορά που πετυχαίνεις ή αποτυγχάνεις αναρωτιέσαι “ΓΙΑΤΙ” το πέτυχα ή “ΓΙΑΤΙ” το έχασα!

(Το “ΓΙΑΤΙ”, είναι η πιο όμορφη ερώτηση που υπάρχει.) Αν κάτσεις λοιπόν για λίγο και αναζητήσεις τα αίτια για το αποτέλεσμά σου, τότε έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα κατανόησης του combo ή της τεχνικής σου και έτσι θα χρειαστεί να κάνεις τις μισές απόπειρες απ’ ότι αν το έκανες στείρα και άβουλα. Οπότε, use those brain cells people!

Πέρα από τα combo όμως, τι άλλο κάνουμε practice; Αρκετά πράγματα. Μερικά παραδείγματα είναι τα Block Strings που αναφέρθηκαν πιο πάνω, οι τεχνικές όπως το Charge Partition ή το Roll Cancel, αλλά και τεχνικές και "ασκήσεις" για double tapping, plinking κλπ. (θέματα που σκοπεύω να αναπτύξω μελλοντικά, γι’ αυτό και αρκούμαι στην απλή αναφορά τους σε αυτό το άρθρο.)

Υπάρχει κάποια στιγμή που το Practice καταντάει περιττό; Δηλαδή, υπάρχει στιγμή που λέμε πως έχουμε φτάσει σε σημείο να έχουμε ξεζουμίσει κυριολεκτικά τα πάντα και το practice δεν μας προσφέρει τίποτα; Ίσως μετά από χρόνια, αν φυσικά παίζουμε με ένα μόνο χαρακτήρα και το ίδιο παιχνίδι… Διαφορετικά, όσο τα fighting games αναπτύσσονται σε μηχανισμούς και αριθμό χαρακτήρων, μαζί τους αναπόφευκτα θα αυξάνεται η πολυπλοκότητα αλλά και τα ενδεχόμενα των καταστάσεων που προκύπτουν, καθιστώντας το practice αναγκαίο και ίσως συστηματικό..

Όπως όμως διαπιστώνουμε σχεδόν σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας, από την προσωπική μας μελέτη στις σπουδές μας, μέχρι και στον χώρο της εργασία μας, Practice makes perfection.. So keep practicing.

And So It Begins.

“… Είμαστε στην αρχή του χρόνου για τη ανθρώπινη φυλή. Δεν είναι παράλογο ότι καταπιανόμαστε με προβλήματα. Όμως υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες έτη στο μέλλον. Η ευθύνη μας είναι να κάνουμε ότι μπορούμε, να μάθουμε ότι μπορούμε, να βελτιώνουμε τις λύσεις, και να τις μεταδίδουμε ..."

~ Richard Feynman -  American physicist ~ 


Αυτό το ιστολόγιο…

Είναι μία ιδέα που ξεκινά να υλοποιείται μετά από αρκετή σκέψη.
Είναι μία προσπάθεια μετάδοσης των όσων μου προσέφερε ο όμορφος κόσμος των fighting games. 
Είναι ίσως μία βαθύτερη ανάγκη που ψάχνει τρόπο να εξωτερικευτεί. 

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο θα προσπαθήσω να αναλύσω ορισμένα βασικά θέματα και μη, γύρω από τα fighting games, να δώσω το δικό μου τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης σε διάφορους τομείς όπως : η Στρατηγική, η Θεωρία γύρω από τα Combo, η Ψυχολογία, το Practice. Αυτό φυσικά δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωπική εκτίμηση των πραγμάτων και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αλάνθαστη και μοναδική. Αυτό το blog θα έχει πετύχει τον στόχο του αν ο αναγνώστης του βρει έστω και μία απειροελάχιστη πληροφορία να υιοθετήσει και να ενσωματώσει από αυτά που διαβάζει, στον δικό του τρόπο σκέψης, στο δικό του gameplay.

Ωθούμενος από την πληθώρα πληροφοριών που είναι διασκορπισμένες και όχι εντοπισμένες, από τις αντίστοιχες προσπάθειες σελίδων όπως το Sonic Hurricane Dot Com, από το γεγονός ότι δεν έχω τον χρόνο σύμμαχο (δηλαδή ΓΕΡΝΑΩ!), ξεκινάω αυτό το ιστολόγιο έχοντας κατά νου την προσαρμογή στα δικά μας δεδομένα όλων των πληροφοριών που υπάρχουν εκεί έξω.

Καλώς ήρθατε στο Astral Blog.